Οι απόστροφοι με αιφνιδίασαν τότε που ξαφνικά στα έντεκα η δασκάλα μάς είπε το απ'έξω τελικά θα το γράφετε μια λέξη. απέξω.Ήταν τότε που σε κάθε παράδοση με ό,τι γραφική ύλη έβρισκες μπροστά σου έγραφες αυτό το απέξω. Να θυμηθείς να θυμάσαι, νερό σου λέει. Και είχες εκεί μια παράγραφο μπροστά που πιλάτευες για ώρες και έβαζες κρυφά σημάδια από πρόταση σε πρόταση για να μη χάσεις τη σειρά. Νερό. Μια λέξη αν σου ξέφευγε δεν μπορούσες μετά πια να πεις όλη την παράγραφο απέξω. Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά η λέξη έχει χάσει κάθε σημασία που είχε τότε. -Που είναι τα σκουπίδια; -Εδώ απέξω. Έχει γίνει κάπως κανονική, μέσα/έξω. Το απομέσα του τότε διαγραφόταν από τον χώρο μεταξύ του εαυτού σου και του κειμένου, μέσα. Όταν έμενες μόνος χωρίς το κείμενο ήταν πια έξω. -Που έχεις τα κλειδιά; -Στην πόρτα απομέσα.
Και οι πόρτες; Που καμιά φορά μπερδεύεσαι ποιό είναι το μέσα και ποιό το έξω; Και οι άνθρωποι; Που θέλεις να τους γυρίσεις μεσαέξω; Θα μου πεις, δεν τελείωσαν οι προθέσεις.
πσ: οι αυτόφωτες ψυχές από εδώ
