Thursday 9 September 2010

κατς δι σεπτεμπερ μπριζες


όταν η πόρτα βρόντηξε,
χάθηκε ένα σύνορο
και διαλύθηκε ολόκληρος ο χρόνος
τόσο που σταμάτησε -

καθορίστηκε από ανούσια πράγματα,
σχημάτισε τροχιά
εκσφενδονισμοί ακολούθησαν
και σώπασε η νύχτα
τραβήχτηκαν τα μάτια
οι απορίες γίναν σύννεφα.

ο πόνος ήρθε το επόμενο πρωί


__________________________
Πάνε τρεις μήνες σχεδόν. Από το ταξίδι στο νησί συνέβησαν πολλά και διάφορα. Πάντως εξακολουθώ να μη ζω στην Αθήνα και να ψάχνω διάφορα, με ιδιαίτερη αγάπη στα κόκκινα μπαλόνια. Ένα όμορφο απόγευμα το σημερινό, των δεκαοχτώ βαθμών κελσίου, αλλά με μπλε ουρανό! Η ανάγκη για απομόνωση έχει δώσει τη θέση της σε μια πιο κοινωνική φυσιογνωμία και διάθεση ελαφριά, ανάλαφρη, αλαφροϊσκιωτη, αιθεροβατούσα! Υπέροχο, nicht wahr?


πσ: το κορίτσι με τα μπαλόνια του εδώ